Πώς εκτιμάται το ποσό αποζημίωσης της ψυχικής οδύνης των συγγενών πεζού θύματος θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος;

Η ψυχική οδύνη σε θανατηφόρο τροχαίο με θύμα πεζό μειώνεται με βάση την συνυπαιτιότητα του πεζού στην πρόκληση του θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος.

Ας δούμε μία δικαστική απόφαση επί θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος με θύμα πεζό που καταλογίζει στον πεζό ποσοστό συνυπαιτιότητας και μειώνει αναλόγως την αποζημίωση των συγγενών για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν.

Το θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα οφείλεται σε συγκλίνουσα υπαιτιότητα τόσο του πεζού, όσο και του πρώτου εναγομένου οδηγού, διότι και οι δύο επέδειξαν αμελή συμπεριφορά.

Ειδικότερα, ο μεν πεζός συντέλεσε στην πρόκληση του θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος, διότι, αφενός δεν επιχείρησε να διασχίσει το οδόστρωμα από το σημείο που υπήρχαν φωτεινοί σηματοδότες, αφετέρου ενώ επέλεξε να διασχίσει αυτή από σημείο που δεν υπήρχε διάβαση πεζών, αν και ήταν υποχρεωμένος πριν κατέλθει επί του οδοστρώματος να ελέγξει την κυκλοφορία, λαμβάνοντας υπόψη την απόσταση και την ταχύτητα των κινούμενων οχημάτων, δεν συμμορφώθηκε με αυτή την υποχρέωσή του.

Ο εναγόμενος οδηγός, διότι, αν και κινούνταν σε κατοικημένη περιοχή, δεν οδηγούσε με σύνεση και τεταμένη την προσοχή του, ούτε ρύθμισε την ταχύτητά του στις επικρατούσες συνθήκες, κατά τρόπο, ώστε να ασκεί επί του αυτοκινήτου, που οδηγούσε, τον επιβαλλόμενο έλεγχο, με αποτέλεσμα να μην αντιληφθεί εγκαίρως τον πεζό, ο οποίος εκείνη τη χρονική στιγμή διέσχιζε κάθετα το ρεύμα πορείας του και να τον παρασύρει με το προαναφερόμενο αποτέλεσμα.

Ενδεικτικό της έλλειψης της προσοχής του στην οδήγηση είναι το γεγονός ότι, έχοντας αναμμένα τα φώτα διασταύρωσης (μεσαία), θα μπορούσε να αντιληφθεί τον πεζό από απόσταση σαράντα μέτρων και να επιχειρήσει, αν όχι αποφευκτικό ελιγμό, καθώς δεν το επέτρεπαν οι συνθήκες της οδού, αφού προς τα αριστερά θα εισερχόταν στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και προς τα δεξιά λόγω αναχώματος θα κινδύνευε να ανατραπεί, τουλάχιστον πέδηση ώστε με τον τρόπο αυτό, εάν δεν ήταν δυνατό να αποφύγει τη σύγκρουση, να μειώσει τουλάχιστον τα ολέθρια αποτελέσματα αυτής (σύγκρουσης). Η παράλειψη όμως οιουδήποτε ελιγμού και η μη αντίληψη του πεζού, όπως ο ίδιος κατέθεσε, καταδεικνύει την ανωτέρω αμέλειά του.

Το Δικαστήριο, εκτιμώντας τη βαρύτητα υπαιτιότητας του καθενός, οδηγείται στην κρίση ότι το ένδικο θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα οφείλεται σε αμέλεια κατά ποσοστό 70% του πεζού και 30% του εναγομένου οδηγού.

Περαιτέρω, από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά στοιχεία αποδείχθηκε ότι ο αποβιώσας Θ. συνδεόταν με στενούς δεσμούς αγάπης και στοργής, τόσο με το υιό, τη νύφη και τα εγγόνια του με τους οποίους κατοικούσε στην ίδια οικία, όσο και με την κόρη, το γαμπρό, τα εγγόνια και τα δισέγγονα του, με τους οποίους διέμενε σε κοντινή απόσταση. Λαμβανομένων υπόψη των συνθηκών, κάτω από τις οποίες επήλθε ο θάνατος του Θ., της ηλικίας του κατά το χρόνο του ατυχήματος, του βαθμού υπαιτιότητας του οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου, του ποσοστού συνυπαιτιότητας του θανόντος πεζού, του στενού συναισθηματικού δεσμού όλων των εναγόντων συγγενών του θανόντα πεζού και της κοινωνικής θέσης και οικονομικής κατάστασης των μερών (φυσικών προσώπων), το Δικαστήριο κρίνει ότι η εύλογη χρηματική ικανοποίηση, την οποία δικαιούνται αυτοί να λάβουν για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν από το θάνατό του, ανέρχεται σε 12.000 ευρώ για καθένα από τα τέκνα του, σε 5.000 ευρώ για το γαμπρό και τη νύφη του, σε 8.000 ευρώ για καθένα από τα εγγόνια του και σε 4.000 ευρώ για καθένα από τα δισέγγονά του, ποσά τα οποία κρίνονται εύλογα και δίκαια.»

Σε άλλες αναρτήσεις μας είχαμε εξετάσει ζητήματα αποζημίωσης ψυχικής οδύνης ανήλικου τέκνου για θάνατο της μητέρας του σε τροχαίο και συζύγου και αδελφών του θύματος θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος 

Θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μας για υπόθεση αποζημίωσης ψυχικής οδύνης;

Απάντηση: Το ποσό αποζημίωσης για την ψυχική οδύνη συγγενών πεζού θύματος θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος μειώνεται κατά το ποσοστό συνυπαιτιότητας του πεζού.