Ποιο είναι το ποσό της ηθικής βλάβης σε περίπτωση τραυματισμού με κάταγμα στα πλευρά από τροχαίο ατύχημα;
Ο τραυματίας δικαιούται αποζημίωση για τη δαπάνη λόγω της βελτιωμένης διατροφής που λάμβανε για την ταχύτερη πώρωση του κατάγματος στα πλευρά;
Στην υπόθεση που θα δούμε το Δικαστήριο επιδικάζει 12.000€ ως αποζημίωση (ορθότερα ως χρηματική ικανοποίηση) για την ηθική βλάβη του παθόντος, ο οποίος χρειάστηκε να νοσηλευτεί δύο φορές για την αποκατάσταση του κατάγματος στα πλευρά που υπέστη από το τροχαίο ατύχημα.
Ο τραυματίας λαμβάνει επιπλέον και αποζημίωση 480€ για τη δαπάνη βελτιωμένης διατροφής την οποία αναγκάστηκε να λάβει για την ταχύτερη πώρωση του κατάγματος στα πλευρά.
Το δικαστήριο κρίνει ότι ο τραυματίας φορούσε ζώνη ασφαλείας με το σκεπτικό ότι εάν δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας, είτε θα είχε πεταχτεί έξω από το αυτοκίνητό του, είτε θα είχε υποστεί διαφορετικές σωματικές βλάβες λόγω της σφοδρότητας της σύγκρουσης που είχε ως συνέπεια την καταστροφή του αυτοκινήτου του
Ας δούμε τα ζητήματα αυτά μέσα από τη δικαστική απόφαση για την αποζημίωση του τραυματία :
Από το επίδικο τροχαίο ατύχημα ο ενάγων τραυματίσθηκε και μεταφέρθηκε στο ….. νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι υπέστη κάταγμα πλευρών, κάταγμα 9ης πλευράς και ρήξη διαφραγματοκήλης αριστεράς. Στο ανωτέρω νοσοκομείο παρέμεινε νοσηλευόμενος επί 13 ημέρες, περίπου. Στη συνέχεια παρέμεινε στην οικία του και εισήχθη εκ νέου στο νοσοκομείο, όπου και παρέμεινε άλλες 11 ημέρες. Στο τελευταίο ως άνω νοσοκομείο υποβλήθηκε σε λαπαροτομία, με ανάταξη των προεξεχόντων σπλάχνων, ενώ τοποθετήθηκε σε αυτόν πλέγμα, για την κάλυψη του ελλείμματος στο διάφραγμα. Κατά την έξοδό του, συστήθηκε από τους θεράποντες ιατρούς η λήψη αναρρωτικής αδείας δύο μηνών.
Από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι στην πρόκληση, αλλά και σε κάθε περίπτωση, στην έκταση του τραυματισμού του ενάγοντα συνετέλεσε το γεγονός ότι ο ενάγων δεν φορούσε κατά το χρόνο του τροχαίου ατυχήματος ζώνη ασφαλείας.
Αντιθέτως, στην προαναφερόμενη έκθεση αυτοψίας βεβαιώνεται ότι τόσο οι δύο οδηγοί που ενεπλάκησαν στο τροχαίο ατύχημα όσο και η συνεπιβάτης του αυτοκινήτου του πρώτου ενάγοντος φορούσαν κατά την οδήγηση ζώνη ασφαλείας.
Είναι δε απολύτως βέβαιο, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, ότι λόγω της σφοδρότητας της σύγκρουσης και της μετατροπής σε άμορφη μάζα του αριστερού τμήματος του αυτοκινήτου του ενάγοντος, όπως προκύπτει από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες, ότι εάν ο ενάγων δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας κατά το χρόνο του επίδικου τροχαίου ατυχήματος, θα είχε εκτιναχθεί έξω από το αυτοκίνητό του και δεν θα είχε τραυματισθεί σοβαρά στα προαναφερόμενα σημεία του σώματός του μόνο από τη στρέβλωση των μεταλλικών μερών του αυτοκινήτου του.
Η ανωτέρω κρίση του Δικαστηρίου δεν αναιρείται από την κατάθεση της μάρτυρα των εναγομένων, αδελφής του πρώτου εναγομένου και συνεπιβαίνουσας στο αυτοκίνητό του κατά το χρόνο του ατυχήματος, η οποία κατέθεσε αυτολεξεί στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου: «Όταν κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο, είδαμε τον κ. …… να κάθεται στο κάθισμά του, μιλήσαμε μαζί του, δεν γνωρίζω αν φορούσαν ζώνες».