Ο χρόνος εργασίας των εργαζομένων και το διάλειμμα που κάθε εργαζόμενος δικαιούται από την εργασία του επαναπροσδιορίστηκαν με τις πρόσφατες διατάξεις του Νόμου 4808/2021.

Ο Νόμος 4808/2021, ο οποίος δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Τεύχος Α101/19.6.2021, επαναπροσδιόρισε τον χρόνο εργασίας των εργαζομένων τόσο σε ημερήσια όσο και σε εβδομαδιαία βάση καθώς και το χρόνο διαλείμματος που κάθε εργαζόμενος δικαιούται κάθε ημέρα που εργάζεται.

Ας εξετάσουμε τις σχετικές διατάξεις των άρθρων 55 και 56 του Νόμου 4808/2021.

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 55 του Ν. 4808/2021 τα χρονικά όρια εργασίας για όλους ανεξαιρέτως τους κλάδους εργασίας και σε όλους τους τομείς οικονομικής δραστηριότητας ορίστηκαν για πλήρη απασχόληση σε 40 ώρες εβδομαδιαίως.

Αυτές οι 40 ώρες εβδομαδιαίας εργασίας μπορούν να κατανεμηθούν είτε σε πενθήμερη εβδομαδιαία εργασία είτε σε εξαήμερη εβδομαδιαία εργασία, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή τις διαιτητικές αποφάσεις.

Κατά το σύστημα της πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας το πλήρες συμβατικό ωράριο εργασίας ανέρχεται ημερησίως σε οκτώ (8) ώρες.

Κατά το σύστημα της εξαήμερης εβδομαδιαίας εργασίας το πλήρες ωράριο εργασίας ανέρχεται σε έξι (6) ώρες και σαράντα (40) λεπτά ημερησίως.

Με συλλογικές συμβάσεις εργασίας, διαιτητικές αποφάσεις ή ατομικές συμβάσεις εργασίας είναι δυνατή η εφαρμογή μικρότερων ωραρίων πλήρους απασχόλησης ημερησίως και εβδομαδιαίως.

Στο πλαίσιο διευθέτησης του χρόνου εργασίας του άρθρου 41 του ν. 1892/1990 (Α’ 101), ως πλήρης απασχόληση νοείται και η εργασία τεσσάρων (4) ημερών εβδομαδιαίως.

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 56 του Νόμου 4808/2021, με την οποία τροποποιήθηκε η παράγραφος 1 του άρθρου 4 του Π.Δ. 88/1999, επαναπροσδιορίστηκε ο χρόνος ημερήσιας εργασίας και το διάλειμμα που δικαιούται κάθε εργαζόμενος.

Εφόσον ο χρόνος ημερήσιας εργασίας υπερβαίνει τις τέσσερις (4) συνεχόμενες ώρες, ο εργαζόμενος δικαιούται διάλειμμα διάρκειας κατ’ ελάχιστον δεκαπέντε (15) λεπτών και κατά μέγιστον τριάντα (30) λεπτών.

Κατά τη διάρκεια του διαλείμματος ο εργαζόμενος δικαιούται να απομακρυνθεί από τη θέση εργασίας του.

Το διάλειμμα δεν αποτελεί χρόνο εργασίας.

Το διάλειμμα δεν επιτρέπεται να χορηγείται συνεχόμενο με την έναρξη ή με τη λήξη της ημερήσιας εργασίας. 

Οι τεχνικές λεπτομέρειες για τη χορήγηση του διαλείμματος και ιδίως η διάρκεια και οι όροι χορήγησής του ρυθμίζονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή από την κείμενη νομοθεσία.

Εφόσον οι τεχνικές λεπτομέρειες, η διάρκεια και οι όροι για τη χορήγηση του διαλείμματος δεν ρυθμίζονται με συλλογική σύμβαση εργασίας ή με νομοθετική διάταξη, καθορίζονται σε επίπεδο επιχείρησης στα πλαίσια της διαβούλευσης μεταξύ του εργοδότη και των εκπροσώπων των εργαζομένων (ν. 1264/1982 «Για τον εκδημοκρατισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος και την κατοχύρωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών των εργαζομένων») ή των εκπροσώπων των εργαζομένων για θέματα υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων (άρθρα 2 παράγραφος 4 και 10 του π.δ. 17/1996) και σύμφωνα με την γραπτή εκτίμηση κινδύνου (άρθρο 8 παράγραφος 1 του π.δ. 17/1996), στην οποία θα πρέπει να εκτιμώνται και οι κίνδυνοι που συνδέονται με την οργάνωση του χρόνου εργασίας.

Σε περίπτωση που ο εργαζόμενος απασχολείται κατά πλήρες ημερήσιο διακεκομμένο ωράριο για όλες ή για μερικές ημέρες της εβδομάδας δικαιούται αναπαύσεως ενδιαμέσως μεταξύ των τμημάτων του ημερησίου ωραρίου του, η οποία δεν μπορεί να έχει διάρκεια μικρότερη από τρεις (3) ώρες.

Συμπερασματικά καταλήγουμε ότι ο συμβατικός χρόνος εβδομαδιαίας εργασίας ορίζεται σε 40 ώρες, ο συμβατικός χρόνος ημερήσιας εργασίας σε 8 ώρες επί πενθήμερης και σε 6 ώρες και 40 λεπτά επί εξαήμερης εργασίας με ρητό δικαίωμα διαλείμματος.