Συντάκτης: Stefanos Aslanidis

#posoithikisvlavis

Ποιο είναι το ποσό ηθικής βλάβης από τραυματισμό σε τροχαίο ατύχημα;

apozimiosi-travmatismo-trohaio,apozimiosi-trohaio-atihima,ithiki-vlavi,Uncategorized

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιο είναι το χρηματικό ποσό που δικαιούται ο τραυματίας από τροχαίο ατύχημα για την ηθική βλάβη;

Αυτή είναι η πρώτη και η βασικότερη απορία που έχει κάθε θύμα τροχαίου ατυχήματος με τραυματισμό.

Η αξίωση για ηθική βλάβη λόγω τραυματισμού σε τροχαίο ατύχημα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα δικαιώματα που περιλαμβάνει η αποζημίωση από τραυματισμό σε τροχαίο ατύχημα.

Η αξίωση για ηθική βλάβη καλύπτει την αποζημίωση για τη στενοχώρια, τη λύπη και την ταλαιπωρία του θύματος εξ αιτίας του τραυματισμού του από το τροχαίο ατύχημα.

Η ηθική βλάβη δεν καλύπτει κάποια περιουσιακή ζημία του θύματος, όπως καλύπτουν οι άλλες αξιώσεις που δημιουργούνται μετά τον τραυματισμό από το τροχαίο ατύχημα, όπως οι αξιώσεις για ιατρικές δαπάνες, για δαπάνες φυσιοθεραπείας, για δαπάνες φαρμάκων κλπ.

Στην πραγματικότητα, όμως, το χρηματικό ποσό της ηθικής βλάβης είναι αυτό που θα αυξήσει την αποζημίωση από το τροχαίο ατύχημα και θα κάνει το θύμα του τροχαίου ατυχήματος να αισθάνεται ηθικά δικαιωμένο για όσα υπέστη από τον τραυματισμό του στο τροχαίο ατύχημα.

Γι αυτό και είνα πολύ σημαντικό ο τραυματίας από τροχαίο ατύχημα να αναζητήσει αμέσως την έγκαιρη και έντιμη νομική βοήθεια από δικηγόρο ειδικό στα τροχαία ατυχήματα. Διαφορετικά κινδυνεύει να χάσει το σημαντικότερο μέρος της αποζημίωσης από το τροχαίο ατύχημα, είτε διότι ο ίδιος από άγνοια ζήτησε πολύ μικρότερο ποσό από αυτό που δικαιούταν, είτε διότι έπεσε θύμα των γνωστών μεσαζόντων, δικηγόρων και μη, οι οποίοι «έκλεισαν» γρήγορα το ποσό της αποζημίωσης χαμηλά, ώστε οι ίδιοι να έχουν το γρήγορο κέρδος που επιδιώκουν, αλλά ο τραυματίας να μην ικανοποιηθεί όπως θα δικαιούτο.

Η συμβουλή που πάντοτε δίνουμε στους πελάτες του δικηγορικού μας γραφείου αλλά και σε όσους επικοινωνούν μαζί μας, είναι να μην εμπιστεύονται όλους αυτούς τους μεσάζοντες που τριγυρνούν στα νοσοκομεία, στα αστυνομικά τμήματα ή και στον τόπο του τροχαίου ατυχήματος και υπόσχονται στο θύμα του τροχαίου ατυχήματος «γρήγορη αποζημίωση» ή τους απειλούν ότι «αν δεν ενεργήσουν τώρα, θα χάσουν το δικαίωμα της αποζημίωσης»…

«Γρήγορη αποζημίωση» σημαίνει πάντα – μα πάντα όμως! – κατακρεούργηση του ποσού της ηθικής βλάβης σε βάρος των συμφερόντων του θύματος του τροχαίου ατυχήματος…
«Απώλεια του δικαιώματος της αποζημίωσης» λίγη ώρα μετά το τροχαίο ατύχημα δεν μπορεί προφανώς να συμβεί σε κανένα πολιτισμένο κράτος, όμως οι επιτήδειοι εκμεταλλεύονται τον πόνο και την αγωνία του θύματος μετά το τροχαίο ατύχημα…

Στην ελληνική νομοθεσία δεν προβλέπεται κάποιος πίνακας ποσών αποζημιώσεων για την ηθική βλάβη από τροχαίο ατύχημα. Αυτό σημαίνει ότι ο νομοθέτης έχει αφήσει στα δικαστήρια την αρμοδιότητα να ορίσουν το ποσό της ηθικής βλάβης για τραυματισμό από τροχαίο ατύχημα ανά περίπτωση.

Κατά συνέπεια η απάντηση για το ποιο είναι το ακριβές ποσό ηθικής βλάβης από τραυματισμό σε τροχαίο ατύχημα δεν μπορεί να είναι γενική.

Το ποσό της ηθικής βλάβης εξαρτάται κυρίως κάθε φορά από τη σοβαρότητα του τραυματισμού από το τροχαίο ατύχημα.

Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν το ύψος του ποσού της ηθικής βλάβης είναι κυρίως η υπαιτιότητα για την πρόκληση του τροχαίου ατυχήματος και δευτερευόντως η κοινωνική και οικονομική κατάσταση των οδηγών.

Ας δούμε ένα σύντομο απόσπασμα από μία δικαστική απόφαση επί αγωγής αποζημίωσης λόγω τραυματισμού από τροχαίο ατύχημα.

Το δικαστήριο επιδικάζει ποσό ηθικής βλάβης 8.000€ λόγω τραυματισμού σε τροχαίο ατύχημα κατά το οποίο το θύμα υπέστη κάταγμα αριστερού ποδιού:

«Ο ενάγων, λόγω του επίδικου τροχαίου ατυχήματος και του εξ αυτού τραυματισμού του, της αυθημερόν νοσηλείας του στο ως άνω νοσοκομείο, της υποβολής του σε ιατρικές εξετάσεις, της ανικανότητάς του για εργασία, του περιορισμού της σωματικής του δραστηριότητας, καθώς και της αδυναμίας του για αυτοεξυπηρέτηση κατά το προαναφερόμενο χρονικό διάστημα, υπέστη ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας απαιτείται το εύλογο, κατά την κρίση του Δικαστηρίου ποσό των 8.000,00 ευρώ (άρθρο 932 παρ. 1 ΑΚ), λαμβανομένου προς τούτο υπόψη του των συνθηκών του ατυχήματος, της αποκλειστικής υπαιτιότητας του οδηγού του ζημιογόνου οχήματος στην πρόκληση του αυτοκινητικού ατυχήματος και της έλλειψης υπαιτιότητας του ενάγοντος στην πρόκληση αυτού, του είδους και της έκτασης του τραυματισμού του, της ηλικίας του, των συνεπειών που είχε για τον ανωτέρω ο τραυματισμός του και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης αυτού, πλην της δεύτερης εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική».

Σε παλαιότερες αναρτήσεις μας είχαμε αναλύσει δικαστικές αποφάσεις που επιδίκαζαν ποσό 7.000 ευρώ λόγω ηθικής βλάβης σε θύμα που υποβλήθηκε σε αρθροσκόπηση και ηθική βλάβη ποσού 12.000€ λόγω κατάγματος από τροχαίο ατύχημα.

Είχαμε επίσης αναλύσει δικαστικές αποφάσεις με αξιώσεις ηθικής βλάβης λόγω πολύ σοβαρού τραυματισμού από τροχαίο ατύχημα και συγκεκριμένα ηθική βλάβη ποσού 70.000€ για αναπηρία στο πόδι και ηθική βλάβη ποσού 120.000€ λόγω παραμόρφωσης από τροχαίο ατύχημα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το ποσό της ηθικής βλάβης από τροχαίο ατύχημα με τραυματισμό εξαρτάται από τη σοβαρότητα του τραυματισμού και την υπαιτιότητα για το τροχαίο ατύχημα.

#troxaiotravmatias

Περιποίηση οικογένειας στον τραυματία τροχαίου ατυχήματος και αποζημίωση

apozimiosi-travmatismo-trohaio,apozimiosi-trohaio-atihima,Uncategorized

Σε κάθε τροχαίο ατύχημα με τραυματισμό ο παθών χρειάζεται τη φροντίδα και την περιποίηση της οικογένειάς του μέχρι να αποκατασταθεί η υγεία του.

Αποζημιώνονται οι υπηρεσίες φροντίδας και περιποίησης που παρέχουν τα μέλη της οικογένειας στο θύμα του τροχαίου ατυχήματος μετά τον τραυματισμό του;

Και αν ναι, πώς αποτιμάται η φροντίδα, το ενδιαφέρον, η στοργή και η αγάπη που λαμβάνει ο τραυματίας του τροχαίου ατυχήματος από την οικογένειά του;

Δεδομένο είναι ότι οι υπηρεσίες φροντίδας και η περιποίησης που κάθε οικογένεια παρέχει σε κάθε παθόντα μετά τον τραυματισμό του από το τροχαίο ατύχημα δεν παρέχονται με αμοιβή!

Άρα δεν ανταποκρίνονται σε πραγματική δαπάνη διότι το θύμα του τροχαίου ατυχήματος δεν παθαίνει ζημία, αντιθέτως εξοικονομεί δαπάνη. Παρέχονται «δωρεάν» από την οικογένεια στα πλαίσια ηθικού καθήκοντος που απορέει από τους στενούς και έντονους οικογενειακούς δεσμούς που αναπτύσσονται ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας ιδίως στην Ελληνική κοινωνία.

Εξίσου δεδομένου ότι το Ελληνικό δίκαιο των αποζημιώσεων των τροχαίων ατυχημάτων θεωρεί κατά κανόνα ότι η αποζημίωση καλύπτει την πραγματική ζημιά του θύματος του τροχαίου ατυχήματος. Δηλαδή αποζημιώνεται ό,τι ο παθών ξόδεψε ή δεν εισέπραξε εξ αιτίας του τροχαίου ατυχήματος και του τραυματισμού του.

Όμως το γεγονός ότι πχ μια αδελφή φρόντισε τον αδελφό της μέχρι την αποθεραπεία του από λόγους ηθικού καθήκοντος δεν θα πρέπει να λειτουργεί υπέρ του υπαίτιου οδηγού για το τροχαίο ατύχημα ή της ασφαλιστικής του εταιρίας που οφείλουν να καλύψουν την πραγματική δαπάνη για τη φροντίδα του τραυματία.

Θα πρέπει λοιπόν να αναζητήσουμε εκείνο το νομικό επιχείρημα που θα επιτρέπει να αποζημιώνονται οι υπηρεσίες που παρέχουν η σύζυγος, η μητέρα, τα αδέλφια ή τα τέκνα του θύματος που περιποιούνται τον τραυματία μέχρι την αποθεραπεία του.

Στην περίπτωση που θα εξετάσουμε το θύμα του τροχαίου ατυχήματος έλαβε τις σχετικές υπηρεσίες φροντίδας από την αδελφή του για 3 μήνες. Μάλιστα χρειάστηκε να μετακομίσει προσωρινά στην οικία της αδελφής του για να λάβει τη φροντίδα που χρειαζόταν.

Η αξίωση αποζημίωσης των υπηρεσιών της αδελφής στο θύμα δεν αφορά πραγματική δαπάνη του τραυματία, όπως ήδη αναφέραμε, διότι η αδελφή του τραυματία δεν ζήτησε ούτε και έλαβε αμοιβή για τη φροντίδα που πρόσφερε στον αδελφό της. Συνεπώς ο τραυματίας αδελφός δεν  αναγκάστηκε να προβεί σε δαπάνη πρόσληψης οικιακής βοηθού ή νοσοκόμου, αντιθέτως εξοικονόμησε τη σχετική δαπάνη.

Ωστόσο η πλήρης αποζημίωση για τον τραυματισμό από τροχαίο ατύχημα θα πρέπει να καλύπτει και αυτή τη φροντίδα που εν προκειμένω η αδελφή παρείχε στον τραυματία αδελφό της, ο οποίος εξοικονόμησε τη σχετική δαπάνη διότι απέφυγε να προσλάβει επαγγελματία νοσηλεύτρια ή οικιακή βοηθό και δεν χρειάστηκε να καταβάλει αμοιβή.

Αυτό είναι το σκεπτικό με το οποίο τα δικαστήρια επιδικάζουν αποζημίωση για την πλασματική δαπάνη λήψης υπηρεσιών τρίτου προσώπου.

Αμέσως τώρα θα δούμε και το αντίστοιχο ενδιαφέρον απόσπασμα από μια δικαστική απόφαση που επιδίκασε αποζημίωση για τις υπηρεσίες και τις φροντίδες που η αδελφή παρείχε στον τραυματία αδελφό – θύμα του τροχαίου ατυχήματος:

«Εξαιτίας της σύγκρουσης ο ενάγων τραυματίστηκε και διακομίστηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε ότι υπέστη κάταγμα έξω κνημιαίου κονδύλου του γόνατος του αριστερού ποδιού. Την ίδια ημέρα ο ενάγων υπεβλήθη σε επέμβαση εσωτερικής οστεοσύνθεσης με την τοποθέτηση λάμας και βιδών στο πόδι του, παρέμεινε δε για νοσηλεία.

Κατά την έξοδο του από το νοσοκομείο του χορηγήθηκε φαρμακευτική αγωγή, του εδόθησαν οδηγίες για επανέλεγχο στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου και του συστήθηκε να πραγματοποιήσει φυσιοθεραπείες.

Για χρονικό διάστημα 3 μηνών μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο ο ενάγων μετακόμισε στην οικία του ανεψιού του, προκειμένου να έχει την βοήθεια της αδελφής του. Για το χρονικό αυτό διάστημα ο ενάγων λόγω της φύσης του τραυματισμού του αδυνατούσε να αυτοεξυπηρετηθεί και είχε ανάγκη για βοήθεια τρίτου προσώπου, η οποία καλύφθηκε από την αδελφή του, η οποία του προσέφερε τις υπηρεσίες αυτές με εντατικοποίηση των δυνάμεών της, καθ’ υπέρβαση των οφειλομένων στα πλαίσια της αδελφικής σχέσεως τους, χωρίς την πρόσληψη υποκατάστατης δύναμης, δηλαδή οικιακής βοηθού.

Έτσι ο ενάγων δικαιούται να αξιώσει την αμοιβή που θα κατέβαλε σε τρίτο πρόσωπο που θα του προσέφερε τις υπηρεσίες της οικιακής βοηθού, αμοιβή η οποία ανέρχεται στο ποσό των 600€ μηνιαίως, λαμβανομένου υπόψη ότι η μη καταβολή ανταλλάγματος στην προκείμενη περίπτωση δεν μπορεί να αποβεί προς όφελος του ζημιώσαντος, πολύ περισσότερο μάλιστα, αφού η παροχή των υπηρεσιών αυτών δεν απέβλεψε σε απόσβεση της σχετικής υποχρέωσης.

Κατά συνέπεια η ζημία του ενάγοντα από αυτή την αιτία ανέρχεται στο συνολικό ποσό των 1.800€.

Παλαιότερα είχαμε δει περιπτώσεις αποζημίωσης  από  τροχαίο ατύχημα για  τη φροντίδα της μητέρας προς τον τραυματία υιό ή για τη φροντίδα του τραυματία από την οικογένειά του .
Εάν θέλετε να επικοινωνήσετε με το Δικηγορικό γραφείο Στέφανου Ασλανίδη για κάποιο ζήτημα αποζημίωσης για τις υπηρεσίες φροντίδας της οικογένειας στο θύμα του τροχαίου ατυχήματος μετά τον τραυματισμό του, πατήστε  το σύνδεσμο.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η περιποίηση και η φροντίδα της οικογένειας στον τραυματία από τροχαίο ατύχημα καλύπτονται ως αποζημίωση για υπηρεσίες τρίτου προσώπου

αποζημίωση ιδιοκτήτη ακινήτου λόγω αρχαίων

Πώς αποζημιώνεται ο ιδιοκτήτης ακινήτου που δεσμεύτηκε λόγω αρχαίων;

anagkastiki-apallotriosi,Uncategorized

Η αποζημίωση του ιδιοκτήτη ακινήτου που δεσμεύτηκε λόγω αρχαίων είναι δυνατή εφόσον ο ιδιοκτήτης υποβάλει αίτηση αποζημίωσης λόγω στέρησης χρήσης του ακινήτου.

Είναι αναμφισβήτητο ότι τα «αρχαία» αποτελούν πολιτιστικά αγαθά που χρήζουν προστασίας σε οποιοδήποτε ακίνητο και αν βρεθούν.

Εξίσου αναμφισβήτητο είναι ότι ο ιδιοκτήτης που στερείται τη χρήση του ακινήτου για την προστασία των αρχαίων ζημιώνει και χρειάζεται προστασία, δηλαδή αποζημίωση για την στέρηση της χρήσης του ακινήτου του.

Εφόσον βρεθούν «αρχαία» (πολιτιστικά αγαθά) σε ένα ακίνητο ή κοντά σε αυτό, ο νόμος δίνει το δικαίωμα στο Κράτος να περιορίσει ή και να δεσμεύσει τη χρήση του ακινήτου προκειμένου να προστατεύσει τα αρχαία τα οποία θεωρούνται πολιτιστικά αγαθά.

Ο νόμος όμως δινει το δικαίωμα στον ιδιοκτήτη του ακινήτου που δεσμεύτηκε ως προς τη χρήση του να αξιώσει αποζημίωση για τη στέρηση της χρήσης του ακινήτου που οφείλεται στην εφαρμογή των διατάξεων της προστασίας των  πολιτιστικών αγαθών.

Η Πολιτεία έχει βεβαίως τη νομική ευχέρεια να επιβάλλει αναγκαστική απαλλοτρίωση του ακινήτου στο οποίο βρέθηκαν τα αρχαία.

Εάν αυτό γίνει, ο ιδιοκτήτης θα δικαιούται την πλήρη αποζημίωση λόγω αναγκαστικής απαλλοτρίωσης του ακινήτου του.

Συνήθως όμως η Πολιτεία επιλέγει την οικονομικότερη λύση της δέσμευσης της χρήσης του ακινήτου για την προστασία των αρχαίων.

Η δέσμευση της χρήσης του ακινήτου δημιουργεί ζημία στον ιδιοκτήτη και η ζημία αυτή θα πρέπει να αποζημιωθεί από την Πολιτεία.

Ας δούμε το ζήτημα της αποζημίωσης του ιδιοκτήτη του ακινήτου του οποίου  η χρήση δεσμεύτηκε για λόγους προστασίας πολιτιστικών αγαθών μέσα από ένα μικρό απόσπασμα δικαστικής απόφασης:

«Οι διατάξεις του άρθρου 19 του ν. 3028/2002 (Α΄ 153) περιέχουν ολοκληρωμένο πλέγμα ρυθμίσεων για το θέμα της αποζημίωσης του ιδιοκτήτη ακινήτου , επί του οποίου επιβάλλονται μέτρα περιοριστικά της ιδιοκτησίας με σκοπό την προστασία των στοιχείων του πολιτιστικού περιβάλλοντος.

Για τη διεκδίκηση της αποζημίωσης με βάση τις διατάξεις αυτές απαιτείται η υποβολή σχετικού αιτήματος του ενδιαφερόμενου ιδιοκτήτη, για το οποίο αποφαίνεται ο Υπουργός Πολιτισμού με πράξη εκδιδόμενη ύστερα από γνώμη της οικείας επιτροπής.

Η απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού με την οποία ολοκληρώνεται η διαδικασία αυτή αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, η οποία υπόκειται σε αίτηση ακυρώσεως, δεδομένου ότι δεν προβλέπεται άλλο ένδικο βοήθημα κατ’ αυτής.

Εφόσον με τις διατάξεις αυτές αναγνωρίζεται πλέον ρητώς δικαίωμα προς αποζημίωση λόγω επιβολής περιορισμών στην ιδιοκτησία για την προστασία πολιτιστικών στοιχείων και θεσπίζεται σχετική διαδικασία, ο ενδιαφερόμενος οφείλει να ασκήσει το δικαίωμά του με την τήρηση της διαδικασίας αυτής.

Δεν δικαιούται, πλέον, να ασκήσει αγωγή ερειδομένη ευθέως στο άρθρο 24 παρ. 6 του Συντάγματος.

Με τις ανωτέρω ρυθμίσεις του άρθρου 19 του Ν. 3028/2002 εξέλιπε το νομοθετικό κενό για την κάλυψη του οποίου είχε γίνει δεκτή η δυνατότητα ευθείας αγωγής για αποζημίωση, έτσι ώστε η παράλειψη του νομοθέτη να θεσπίσει διατάξεις σχετικές με την αποζημίωση ιδιοκτήτη για την επιβολή ουσιωδών περιορισμών στην ιδιοκτησία του κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, να μην οδηγεί σε αδρανοποίηση της ρητής συνταγματικής επιταγής για την καταβολή αυτής της αποζημίωσης.»

Δέσμευση χρήσης του ακινήτου μπορεί να γίνει και για οικολογικούς λόγους όπως είχαμε δει σε παλαιότερη ανάρτησή μας.

Είμαστε στη διάθεσή σας εάν σας απασχολεί κάποιο ζήτημα διεκδίκησης αποζημίωσης για το ακίνητο σας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο ιδιοκτήτης ακινήτου που δεσμεύτηκε για την προστασία αρχαίων δικαιούται να υποβάλει αίτηση αποζημίωσης για τη στέρηση χρήσης του ακινήτου.

apozimiosi-fysiotherapeies-kat-oikon

Αποζημίωση κατ’ οίκον φυσιοθεραπειών λόγω τραυματισμού απο τροχαίο ατύχημα

apozimiosi-travmatismo-trohaio,apozimiosi-trohaio-atihima

Πώς αποζημιώνεται η δαπάνη για τις κατ’ οίκον φυσιοθεραπείες σε τραυματισμό από τροχαίο ατύχημα;

Η αποθεραπεία για σοβαρό τραυματισμό από τροχαίο ατύχημα ( πχ κάταγμα, ρήξη χιαστών, ρήξη συνδέσμου, ρήξη μηνίσκου, εξάρθρωση ώμου κλπ) περιλαμβάνει συνήθως και την υποβολή του θύματος σε φυσιοθεραπείες για την αποκατάσταση της κινητικής ικανότητας του. 

Η σχετική δαπάνη για φυσιοθεραπείες καλύπτεται κατά κανόνα ως ένα βαθμό από το ασφαλιστικό ταμείο στο οποίο υπάγεται το θύμα του τροχαίου ατυχήματος που τραυματίστηκε.

Ωστόσο το ασφαλιστικό ταμείο πολλές φορές δεν καλύπτει πλήρως τη δαπάνη για φυσιοθεραπείες κατ’ οίκον.

Σε μία τέτοια περίπτωση, ο τραυματίας έχει αξίωση να διεκδικήσει τη δαπάνη φυσιοθεραπειών στην αποζημίωση που δικαιούται να λάβει από την ασφαλιστική εταιρία εξ αιτίας του τραυματισμού από το τροχαίο ατύχημα.

Πολύ συνηθισμένες είναι οι περιπτώσεις που ο τραυματίας δεν δικαιούται να λάβει τη δαπάνη φυσιοθεραπειών από  κάποιο ασφαλιστικό ταμείο είτε επειδή είναι ανασφάλιστος, είτε επειδή οι φυσιοθεραπείες έγιναν κατ’ οίκον και το ασφαλιστικό ταμείο δεν προβλέπει τέτοια δαπάνη διότι δεν καλύπτει τέτοια αιτία.

Όποια και αν είναι η αιτία για την οποία το ασφαλιστικό ταμείο αρνείται να καλύψει τη σχετική δαπάνη φυσιοθεραπειών κατ’ οίκον , ο τραυματίας έχει  αξίωση αποζημίωσης  για κάθε ποσό που κατέβαλε για τις φυσιοθεραπείες.

Τώρα θα δούμε μια δικαστική απόφαση με αντικείμενο το δικαίωμα του τραυματία από τροχαίο ατύχημα να αποζημιωθεί για τη δαπάνη που κατέβαλε για φυσιοθεραπείες που πραγματοποιήθηκαν κατ’ οίκον:

«Συνεπεία του σοβαρού τραυματισμού του, κυρίως στην περιοχή του δεξιού γόνατος, όπου υπέστη ρήξη προσθίου χιαστού και έξω πλαγίου συνδέσμου, από το τροχαίο ατύχημα ο ενάγων υποβλήθηκε αρχικά σε συντηρητική θεραπεία και ακολούθως σε χειρουργική επέμβαση συνδεσμοπλαστικής.

Σύμφωνα με τις οδηγίες των θεραπόντων ιατρών του ο ενάγων υποχρεώθηκε να παρακολουθήσει εντατικό πρόγραμμα φυσιοθεραπειών για την αντιμετώπιση των σοβαρών κινητικών του προβλημάτων.

Το πρόγραμμα φυσιοθεραπειών περιελάμβανε Laser, Tens, διαθερμίες και κινησιομαλάξεις και πραγματοποιήθηκε από το φυσιοθεραπευτή, τόσο στο φυσιοθεραπευτήριό του όσο και στην οικία του ενάγοντος.

Το κόστος του ανωτέρω προγράμματος φυσιοθεραπειών στο φυσιοθεραπευτήριο κάλυψε ο ασφαλιστικός φορέας του ενάγοντος στον οποίο ήταν έμμεσα ασφαλισμένος.

Το κόστος των είκοσι φυσιοθεραπειών στην οικία του ενάγοντος που πραγματοποιήθηκαν σε χρονικό διάστημα 80 ημερών ανήλθε  στο ποσό των 800 ευρώ (20 συνεδρίες Χ 40 ευρώ / συνεδρία) και δεν καλύφθηκε από τον ανωτέρω ασφαλιστικό φορέα. Συνεπώς, ο ενάγων δικαιούται να αξιώσει το παραπάνω ποσό από τους εναγόμενους ως δαπάνη φυσιοθεραπειών.»

Σε παλαιότερη ανάρτηση είχαμε εξετάσει και την αξίωση αποζημίωσης για τα έξοδα μετάβασης του τραυματία στο νοσοκομείο

Μήπως θέλετε να συζητήσετε κάποια απορία σας με το δικηγορικό γραφείο μας;

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Εφόσον το ασφαλιστικό ταμείο δεν καλύψει τις φυσιοθεραπείες κατ’ οίκον, ο τραυματίας δικαιούται από την ασφαλιστική εταιρία τη δαπάνη για φυσιοθεραπείες κατ’ οίκον ως αποζημίωση από τον τραυματισμό από το τροχαίο ατύχημα

Χριστός-Ανέστη

Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά!!!

Uncategorized

Το φετινό Πάσχα ας είναι η αρχή μίας περιόδου γεμάτης χαράς για εσάς και τους δικούς σας ανθρώπους!!!

Θερμές και ειλικρινείς ευχές για Καλό Πάσχα με χαρά και αισιοδοξία!

Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά!!!

Στέφανος Ασλανίδης Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

hronos-ergasias-dialeimma-ergazomenoy

Χρόνος εργασίας των εργαζόμενων και διάλειμμα.

ergatikes-diafores,Uncategorized

Ο χρόνος εργασίας των εργαζομένων και το διάλειμμα που κάθε εργαζόμενος δικαιούται από την εργασία του επαναπροσδιορίστηκαν με τις πρόσφατες διατάξεις του Νόμου 4808/2021.

Ο Νόμος 4808/2021, ο οποίος δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Τεύχος Α101/19.6.2021, επαναπροσδιόρισε τον χρόνο εργασίας των εργαζομένων τόσο σε ημερήσια όσο και σε εβδομαδιαία βάση καθώς και το χρόνο διαλείμματος που κάθε εργαζόμενος δικαιούται κάθε ημέρα που εργάζεται.

Ας εξετάσουμε τις σχετικές διατάξεις των άρθρων 55 και 56 του Νόμου 4808/2021.

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 55 του Ν. 4808/2021 τα χρονικά όρια εργασίας για όλους ανεξαιρέτως τους κλάδους εργασίας και σε όλους τους τομείς οικονομικής δραστηριότητας ορίστηκαν για πλήρη απασχόληση σε 40 ώρες εβδομαδιαίως.

Αυτές οι 40 ώρες εβδομαδιαίας εργασίας μπορούν να κατανεμηθούν είτε σε πενθήμερη εβδομαδιαία εργασία είτε σε εξαήμερη εβδομαδιαία εργασία, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή τις διαιτητικές αποφάσεις.

Κατά το σύστημα της πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας το πλήρες συμβατικό ωράριο εργασίας ανέρχεται ημερησίως σε οκτώ (8) ώρες.

Κατά το σύστημα της εξαήμερης εβδομαδιαίας εργασίας το πλήρες ωράριο εργασίας ανέρχεται σε έξι (6) ώρες και σαράντα (40) λεπτά ημερησίως.

Με συλλογικές συμβάσεις εργασίας, διαιτητικές αποφάσεις ή ατομικές συμβάσεις εργασίας είναι δυνατή η εφαρμογή μικρότερων ωραρίων πλήρους απασχόλησης ημερησίως και εβδομαδιαίως.

Στο πλαίσιο διευθέτησης του χρόνου εργασίας του άρθρου 41 του ν. 1892/1990 (Α’ 101), ως πλήρης απασχόληση νοείται και η εργασία τεσσάρων (4) ημερών εβδομαδιαίως.

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 56 του Νόμου 4808/2021, με την οποία τροποποιήθηκε η παράγραφος 1 του άρθρου 4 του Π.Δ. 88/1999, επαναπροσδιορίστηκε ο χρόνος ημερήσιας εργασίας και το διάλειμμα που δικαιούται κάθε εργαζόμενος.

Εφόσον ο χρόνος ημερήσιας εργασίας υπερβαίνει τις τέσσερις (4) συνεχόμενες ώρες, ο εργαζόμενος δικαιούται διάλειμμα διάρκειας κατ’ ελάχιστον δεκαπέντε (15) λεπτών και κατά μέγιστον τριάντα (30) λεπτών.

Κατά τη διάρκεια του διαλείμματος ο εργαζόμενος δικαιούται να απομακρυνθεί από τη θέση εργασίας του.

Το διάλειμμα δεν αποτελεί χρόνο εργασίας.

Το διάλειμμα δεν επιτρέπεται να χορηγείται συνεχόμενο με την έναρξη ή με τη λήξη της ημερήσιας εργασίας. 

Οι τεχνικές λεπτομέρειες για τη χορήγηση του διαλείμματος και ιδίως η διάρκεια και οι όροι χορήγησής του ρυθμίζονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή από την κείμενη νομοθεσία.

Εφόσον οι τεχνικές λεπτομέρειες, η διάρκεια και οι όροι για τη χορήγηση του διαλείμματος δεν ρυθμίζονται με συλλογική σύμβαση εργασίας ή με νομοθετική διάταξη, καθορίζονται σε επίπεδο επιχείρησης στα πλαίσια της διαβούλευσης μεταξύ του εργοδότη και των εκπροσώπων των εργαζομένων (ν. 1264/1982 «Για τον εκδημοκρατισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος και την κατοχύρωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών των εργαζομένων») ή των εκπροσώπων των εργαζομένων για θέματα υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων (άρθρα 2 παράγραφος 4 και 10 του π.δ. 17/1996) και σύμφωνα με την γραπτή εκτίμηση κινδύνου (άρθρο 8 παράγραφος 1 του π.δ. 17/1996), στην οποία θα πρέπει να εκτιμώνται και οι κίνδυνοι που συνδέονται με την οργάνωση του χρόνου εργασίας.

Σε περίπτωση που ο εργαζόμενος απασχολείται κατά πλήρες ημερήσιο διακεκομμένο ωράριο για όλες ή για μερικές ημέρες της εβδομάδας δικαιούται αναπαύσεως ενδιαμέσως μεταξύ των τμημάτων του ημερησίου ωραρίου του, η οποία δεν μπορεί να έχει διάρκεια μικρότερη από τρεις (3) ώρες.

Συμπερασματικά καταλήγουμε ότι ο συμβατικός χρόνος εβδομαδιαίας εργασίας ορίζεται σε 40 ώρες, ο συμβατικός χρόνος ημερήσιας εργασίας σε 8 ώρες επί πενθήμερης και σε 6 ώρες και 40 λεπτά επί εξαήμερης εργασίας με ρητό δικαίωμα διαλείμματος.

   

eytihismeno-neo-etos

Ευτυχισμένο το νέο έτος 2023!!!

Uncategorized

Ο δικηγόρος Στέφανος Ασλανίδης εύχομαι σε όλους εσάς που με τιμάτε με την εμπιστοσύνη και την εκτίμησή σας όλα αυτά τα χρόνια

Καλή χρονιά με υγεία και χαρά!

Ευτυχισμένο το 2023!

Με εκτίμηση,
Στέφανος Ασλανίδης
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω

Καλά Χριστούγεννα!!!

Uncategorized

Το δικηγορικό γραφείο Στέφανου Ασλανίδη σας εύχεται ολόψυχα Καλά Χριστούγεννα και Χρόνια Πολλά!!!

Ευχόμαστε τα φετινά Χριστούγεννα να φέρουν υγεία και χαρά σε εσάς και σε όλα τα αγαπημένα σας πρόσωπα και κάθε σας ευχή να πραγματοποιηθεί!

Με εκτίμηση

Στέφανος Ασλανίδης

Δικηγόρος παρ Αρείω Πάγω

antisyntagmatiki-20etis-paragafi-asfalistikon-eisforon

Αντισυνταγματική η 20ετής παραγραφή των οφειλών από ασφαλιστικές εισφορές.

dikastikes-apofaseis,ergatikes-diafores,Uncategorized

Αντισυνταγματική κρίθηκε η 20ετής παραγραφή των οφειλών από ασφαλιστικές εισφορές από το Συμβούλιο της Επικρατείας με την υπ’ αριθμ. 1833/2021 απόφαση της Ολομελείας.

Η 20ετής παραγραφή των οφειλών από ασφαλιστικές εισφορές θεσπίστηκε με τη διάταξη του άρθρου 95§1 του Ν. 4387/2016 που ορίζει ότι: «Από την έναρξη ισχύος του παρόντος, οι απαιτήσεις των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης που εντάσσονται στον Ε.Φ.Κ.Α. από μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές υπόκεινται σε εικοσαετή παραγραφή, που αρχίζει από την πρώτη μέρα του επόμενου έτους εντός του οποίου παρασχέθηκε η ασφαλιστέα εργασία ή υπηρεσία. Η ρύθμιση αυτή δεν εφαρμόζεται στις ήδη παραγεγραμμένες, κατά τις ισχύουσες, κατά την έναρξη του παρόντος διατάξεις, απαιτήσεις. Η παραγραφή των απαιτήσεων που έχουν γεννηθεί έως την έναρξη ισχύος της παρούσας διάταξης αλλά δεν έχουν υποπέσει σε παραγραφή κατά την έννοια του προηγούμενου εδαφίου, ορίζεται εικοσαετής και άρχεται από την πρώτη μέρα του επόμενου έτους εντός του οποίου παρασχέθηκε η ασφαλιστέα εργασία ή υπηρεσία». 

Ειδικότερα, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε με την υπ’ αριθμ 1833/2021 απόφαση, η οποία εκδόθηκε κατά τη διαδικασία της πρότυπης δίκης, ότι η διάταξη του άρθρου 95§1 του Ν. 4387/2016 που θέσπισε γενική εικοσαετή παραγραφή για τις οφειλές από ασφαλιστικές εισφορές αντίκειται στην αρχή της αναλογικότητας και στην αρχή της ασφάλειας δικαίου.

Επιπλέον, με την ίδια απόφαση κρίθηκε ότι η ως άνω διάταξη του άρθρου 95§1 του Ν. 4387/2016 αντίκεται στις ίδιες αρχές της αναλογικότητας και στην αρχή της ασφάλειας δικαίου και ως προς την πρόβλεψή της ότι ισχύει αναδρομικώς και για οφειλές από ασφαλιστικές εισφορές που είχαν γεννηθεί κατά το χρόνο έναρξης ισχύος της διάταξης αυτής και δεν είχαν ακόμη παραγραφεί.

Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι εφόσον η διάταξη που προβλέπει την εικοσαετή παραγραφή των οφειλών από ασφαλιστικές εισφορές είναι αντισυνταγματική , θα πρέπει να εφαρμοστεί αντί αυτής για όλους τους ασφαλιστικούς φορείς η νομοθεσία του ΙΚΑ που προβλέπει δεκαετή παραγραφή των οφειλών από ασφαλιστικές εισφορές .

Ας δούμε το σκεπτικό της υπ’ αριθμ. 1833/2021 απόφασης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας:

«Ο θεσπισθείς με το άρθρο 95 παρ. 1 του ν. 4387/2016 γενικός κανόνας της εικοσαετούς παραγραφής των αξιώσεων για την καταβολή εισφορών των εντασσόμενων στον Ε.Φ.Κ.Α. φορέων κοινωνικής ασφάλισης, αντίκειται στις συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας και της ασφάλειας δικαίου.

Η θεσπιζόμενη με την ανωτέρω διάταξη παραγραφή αντίκειται στην αρχή της αναλογικότητας, καθόσον χρόνος παραγραφής είκοσι ετών δεν συνιστά εύλογη διάρκεια της οικείας προθεσμίας, η οποία απαιτείται να είναι σχετικά σύντομη, δεδομένης και της αυξανόμενης ταχύτητας και πολυπλοκότητας των σύγχρονων βιοτικών σχέσεων και συναλλαγών, που αξιώνουν, κατ’ αρχήν, ταχεία εκκαθάριση των εκάστοτε τρεχουσών υποχρεώσεων των διοικουμένων.

Εν σχέσει προς την οργάνωση και τη λειτουργία των ασφαλιστικών φορέων, ο προβλεπόμενος χρόνος παραγραφής πρέπει να επαρκεί, ώστε, με τη συνδρομή και των σύγχρονων δυνατοτήτων της τεχνολογίας, να διενεργούνται, στο πλαίσιο της ορθολογικής οργάνωσής τους, επίκαιροι και αποτελεσματικοί, από την άποψη της εισπραξιμότητας, έλεγχοι με στόχο την προστασία του ασφαλιστικού κεφαλαίου και τη διασφάλιση της βιωσιμότητάς τους, χωρίς να εκτείνεται σε μεγάλη διάρκεια, η οποία, λόγω της χρονικής απόστασης από την παράβαση δεν συμβάλλει στην ορθή, κατά το χρόνο ισχύος της, εφαρμογή της διαρκώς μεταβαλλόμενης ασφαλιστικής νομοθεσίας και τη δημιουργία συνείδησης συμμόρφωσης προς αυτή, οδηγεί αναγκαίως, δεδομένης και της σοβαρής υποστελέχωσης των υπηρεσιών, σε ανεπίκαιρους και για το λόγο αυτό μειωμένης εισπραξιμότητας ελέγχους, συνεπάγεται μη διαχειρίσιμο φόρτο για τις υπηρεσίες και, ενδεχομένως, ενθαρρύνει την απραξία των ασφαλιστικών φορέων .

Εν σχέσει προς τους βεβαρυμένους με τις ασφαλιστικές εισφορές υποχρέους, ο χρόνος της παραγραφής απαιτείται να είναι ο αναγκαίος, ώστε, αφενός, να διασφαλίζεται το δικαίωμα άμυνας αυτών έναντι δυσχερειών απόδειξης περιστατικών αναγόμενων στο απώτερο παρελθόν, αφετέρου δε να μην οδηγούνται οι οφειλέτες σε οικονομική εξουθένωση λόγω της υποχρέωσης ταυτόχρονης καταβολής συσσωρευμένων οφειλών περισσότερων ετών, με περαιτέρω δυσμενείς επιπτώσεις στην απασχόληση και την εθνική οικονομία γενικότερα.

Τα ανωτέρω δε ισχύουν, λαμβανομένου επιπλέον υπ’ όψιν ότι η μη καταβολή ή πλημμελής καταβολή ασφαλιστικών εισφορών δεν συνδέεται αναγκαίως με πρόθεση αποφυγής τους, αλλά δύναται να οφείλεται σε δυσχέρειες κατά την ερμηνεία της ασφαλιστικής νομοθεσίας, αποτέλεσμα των συνεχών τροποποιήσεων και του κατακερματισμού των επί μέρους ρυθμίσεών της.

Αντιθέτως, απαιτείται να εξασφαλίζεται η έγκαιρη και σε σχετικώς σύντομο χρόνο γνώση των υποχρεώσεών τους, ώστε να μην αιφνιδιάζονται, αλλά να δύνανται να προγραμματίζουν την επαγγελματική τους δραστηριότητα προς όφελος και της εθνικής οικονομίας.

Η διαμόρφωση δε της προθεσμίας παραγραφής υπό τους ανωτέρω όρους, που αποτελούν και εκδήλωση της ειρηνευτικής λειτουργίας του δικαίου, συμβάλλει στην καλλιέργεια της αναγκαίας σε ένα κράτος δικαίου σχέσης εμπιστοσύνης των διοικούμενων προς τη Διοίκηση.

Περαιτέρω, η ανωτέρω διάταξη αντίκειται στην αρχή της ασφάλειας δικαίου, κατά το μέρος που η εικοσαετής παραγραφή, που θεσπίσθηκε, μάλιστα, σε χρόνο κατά τον οποίο οι υπόχρεοι είχαν ήδη υποστεί διάφορες οικονομικές επιβαρύνσεις για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας, ισχύει αναδρομικώς και για απαιτήσεις που είχαν γεννηθεί έως την έναρξη ισχύος της νέας διάταξης και δεν είχαν ακόμη παραγραφεί.

Δεν δικαιολογείται δε τόσο μακρός χρόνος παραγραφής ούτε η αναδρομική εφαρμογή της από λόγους που συνδέονται με τις δυσχέρειες κατά την οργάνωση του νέου ασφαλιστικού φορέα και την ένταξη σε αυτόν του συνόλου των φορέων κοινωνικής ασφάλισης, ούτε από την έως την ίδρυση του Ε.Φ.Κ.Α. ενδεχόμενη αδράνεια των φορέων κοινωνικής ασφάλισης να μεριμνήσουν για την είσπραξη των απαιτήσεών τους.

Εξάλλου, η ίδια η πρόβλεψη σχετικά σύντομης προθεσμίας παραγραφής δεν επιφέρει για τους ασφαλισμένους δυσμενείς συνέπειες κατά τη συνταξιοδότησή τους. Τούτο δε διότι το ζήτημα του καθορισμού σχετικά σύντομης διάρκειας προθεσμίας παραγραφής των αξιώσεων αυτών, που, άλλωστε, απαντάται στην πλειονότητα των σύγχρονων ευρωπαϊκών συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, ουδόλως συνάπτεται με το διάφορο ζήτημα της τυχόν πρόβλεψης σε διαφορετικά νομοθετήματα προϋποθέσεων, χρονικών ή άλλων συναπτόμενων με την καταβολή εισφορών, για την αναγνώριση χρόνου ασφάλισης με σκοπό τη συνταξιοδότηση, προϋποθέσεις, οι οποίες, σε κάθε περίπτωση, τελούν υπό τις εγγυήσεις του άρθρου 22 παρ. 5 του Συντάγματος και ερμηνεύονται υπό το φως των γενικών αρχών του δίκαιου της κοινωνικής ασφάλισης, μεταξύ των οποίων η αρχή της στενής ερμηνείας των διατάξεων που θέτουν χρονικούς περιορισμούς στο δικαίωμα αναγνώρισης χρόνου ασφάλισης και η αρχή ότι η μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων για την καταβολή εισφορών του εργοδότη έναντι του ασφαλιστικού φορέα δεν δύναται, κατ’ αρχήν, να αποβεί εις βάρος του ασφαλισμένου.

Β. Κατόπιν της ως άνω κρίσης περί της αντισυνταγματικότητας του γενικού κανόνα παραγραφής, που θεσπίστηκε με τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 95 του ν. 4387/2016, καταλείπεται κενό στη ρύθμιση, δεδομένου ότι δεν υφίσταται προϋφιστάμενο δίκαιο, που να ρυθμίζει κατά τρόπο ενιαίο το ζήτημα, εν όψει και της σαφούς βούλησης του νομοθέτη να θεσπίσει κοινή ρύθμιση για την παραγραφή των αξιώσεων καταβολής ασφαλιστικών εισφορών του συνόλου των εντασσόμενων στον Ε.Φ.Κ.Α. φορέων. Το κενό αυτό δεν είναι ανεκτό από το Σύνταγμα, εφόσον από τις αρχές της ασφάλειας δικαίου απαιτείται η πρόβλεψη προθεσμίας παραγραφής.

Πρέπει δε να πληρωθεί με την εφαρμογή του κανόνα της δεκαετούς παραγραφής των αξιώσεων καταβολής εισφορών για το σύνολο των εντασσόμενων στον Ε.Φ.Κ.Α. φορέων, ο οποίος κρίνεται ότι αποτελεί εύλογο χρόνο παραγραφής των εν λόγω αξιώσεων και αποτελούσε το προϊσχύσαν δίκαιο για τις αξιώσεις καταβολής ασφαλιστικών εισφορών του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ., του μεγαλύτερου, έως την ίδρυση του Ε.Φ.Κ.Α., φορέα κύριας ασφάλισης μισθωτών της χώρας.

Η πλήρωση δε του νομοθετικού κενού με τον ως άνω γενικό κανόνα τελεί σε αρμονία προς την αρχή της ασφάλειας δικαίου, που αξιώνει σαφήνεια και προβλέψιμη εφαρμογή των σχετικών κανονιστικών ρυθμίσεων, καθώς και προς την αρχή της οικονομίας της δίκης, την οποία θάλπει ο θεσμός της πιλοτικής δίκης στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Σε αντίθετη περίπτωση, που γινόταν δεκτό ότι η εφαρμογή της δεκαετούς παραγραφής περιορίζεται μόνον στις αξιώσεις υπόχρεων προερχόμενων από το Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ., θα ανέκυπτε ως άμεση συνέπεια της αποφάσεως ασάφεια περί του εφαρμοστέου δικαίου για τις οικείες αξιώσεις των λοιπών φορέων».

Ίσως σας ενδιαφέρει η προηγούμενη ανάρτησή μας για το χρόνο που θα πρέπει να χορηγείται η ετήσια άδεια αναψυχής;
Σας απασχολεί κάποιο ζήτημα σχετικό με την παραγραφή ασφαλιστικών εισφορών ;

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η διάταξη που προβλέπει την εικοσαετή παραγραφή των οφειλών από ασφαλιστικές εισφορές είναι αντισυνταγματική.

covid19-ypohreotikos-emvoliasmos

Υποχρεωτικός εμβολιασμός εργαζομένων σε δομές υγείας και δομές φροντίδας ηλικιωμένων και ατόμων με αναπηρία

covid-19 υποχρεωτικός εμβολιασμός εργαζομένων,epikairi-nomothesia,ergatikes-diafores,Uncategorized

Καθημερινά δεχόμαστε πολλά ερωτήματα για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό κατά του Covid-19 του Προσωπικού στις δομές υγείας και στις δομές φροντίδας ηλικιωμένων και ατόμων με αναπηρία.

Θα θέλαμε λοιπόν να σας ενημερώσουμε ότι με τη διάταξη του άρθρου 206 του Ν. 4820/2021 επιβάλλεται για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας ο υποχρεωτικός εμβολιασμός κατά του κορωνοϊού COVID-19 αφενός του Προσωπικού των ιδιωτικών, δημόσιων και δημοτικών μονάδων φροντίδας ηλικιωμένων και φροντίδας ατόμων με αναπηρία (ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό και υποστηρικτικό προσωπικό), αφετέρου του Προσωπικού που εργάζεται σε ιδιωτικές, δημόσιες και δημοτικές δομές υγείας.

Ειδικότερα η υποχρέωση εμβολιασμού κατά του Covid-19 του Προσωπικού των ιδιωτικών, δημόσιων και δημοτικών μονάδων φροντίδας ηλικιωμένων και φροντίδας ατόμων με αναπηρία αφορά το Προσωπικό που απασχολείται σε:

1. Κέντρα αποθεραπείας και αποκατάστασης του άρθρου 10 του ν. 2072/1992.

2. Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης για άτομα με ειδικές ανάγκες του άρθρου 30 του ν. 2072/1992.

3. Στέγες Αυτόνομης Διαβίωσης Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες της απόφασης του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας υπό στοιχεία Π4β/οικ.4681/1996.

4. Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων της παρ. 5 του άρθρου 1 του ν. 2345/1995.

5. Θεραπευτήρια Χρονίως Πασχόντων του π.δ. 631/1974.

6. Κλειστές δομές των Κέντρων Κοινωνικής Πρόνοιας του άρθρου 9 του ν. 4109/2013, στις οποίες φιλοξενούνται ηλικιωμένοι ή άτομα με αναπηρία.

7. Ιδρύματα περίθαλψης χρονίως πασχόντων του άρθρου 28 του Ενιαίου Κανονισμού Παροχών Υγείας της 31ης Οκτωβρίου 2018.

8. Οικοτροφεία του άρθρου 30 του Ενιαίου Κανονισμού Παροχών Υγείας.

9. Ειδικά ιδρύματα του άρθρου 6 του ν. 861/1979.

10. Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων της απόφασης του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας υπό στοιχεία Π1γ/ΑΓΠ/οικ.14963/2001.

11. Κέντρα Διημέρευσης Ημερήσιας Φροντίδας της απόφασης του Υπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων υπό στοιχεία Π4α οικ.4633/1993.

12. Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών και Ατόμων με Αναπηρία (ΚΔΑΠΑμεΑ) του άρθρου 2 του ν. 4756/2020.

13. Στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» καθώς και

14. Κάθε νεοεισερχόμενο μετά τις 16.8.20201 φιλοξενούμενο στις ανωτέρω μονάδες.

Το Προσωπικό θα πρέπει να έχει λάβει την πρώτη ή τη μοναδική δόση εμβολίου έως τις 16 Αυγούστου 2021.

Η ολοκλήρωση του εμβολιαστικού κύκλου πρέπει να γίνει σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διαδικασίες και στον προβλεπόμενο χρόνο.

Η υποχρέωση εμβολιασμού του Προσωπικού των ιδιωτικών, δημόσιων και δημοτικών δομών υγείας αφορά τα διαγνωστικά κέντρα, τα κέντρα αποκατάστασης, τις κλινικές, τα νοσοκομεία, τις δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, τις μονάδες νοσηλείας, το Εθνικό Κέντρο Άμεσης Βοήθειας και τον Εθνικό Οργανισμό Δημόσιας Υγείας.

Ως προσωπικό των δομών υγείας θεωρείται κάθε φυσικό πρόσωπο που παρέχει προς τον φορέα λειτουργίας κάθε δομής υπηρεσίες ή εκτελεί έργο με επαχθή αιτία ή εθελοντικά με φυσική παρουσία εντός των δομών αυτών, καθώς και κάθε φυσικό πρόσωπο που παρέχει υπηρεσίες, με φυσική παρουσία εντός των ίδιων δομών, σε νομικό πρόσωπο, με το οποίο είναι συμβεβλημένος ο φορέας λειτουργίας των δομών.

Το Προσωπικό των δομών υγείας θα πρέπει να έχει λάβει την πρώτη ή τη μοναδική δόση έως την 1η Σεπτεμβρίου 2021.

Η ολοκλήρωση του εμβολιαστικού κύκλου πρέπει να γίνει σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διαδικασίες και στον προβλεπόμενο χρόνο.

Δεν υπέχουν υποχρέωση εμβολιασμού όσοι από το Προσωπικό των δομών υγείας ή των δομών φροντίδας ηλικιωμένων και ατόμων με αναπηρία έχουν νοσήσει και για διάστημα έξι (6) μηνών από τη νόσηση και όσοι έχουν αποδεδειγμένους λόγους υγείας που εμποδίζουν τη διενέργεια του εμβολίου.

Οι λόγοι υγείας, οι οποίοι προσδιορίζονται από την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών με έκδοση ειδικής λίστας, θα εγκρίνονται από τριμελείς επιτροπές ανά υγειονομική περιφέρεια, οι οποίες θα αποτελούνται από ιατρούς του Εθνικού Συστήματος Υγείας και από πανεπιστημιακούς ιατρούς.

Αναμένεται η έκδοση της απόφασης του Υπουργού Υγείας με την οποία θα εξειδικεύονται οι περιπτώσεις και η διαδικασία απαλλαγής από την υποχρέωση εμβολιασμού για ιατρικούς λόγους και θα καθορίζονται οι αναγκαίες λεπτομέρειες για την εφαρμογή της.

Η απόδειξη εμβολιασμού κατά του Covid-19 θα γίνεται με την επίδειξη του Ψηφιακού Πιστοποιητικού COVID-19 της Ε.Ε. (EU Digital COVID Certificate – EUDCC) ή της βεβαίωσης εμβολιασμού της παρ. 5 του άρθρου 55 του ν. 4764/2020 (Α’ 256) ή της βεβαίωσης θετικού διαγνωστικού ελέγχου ή ισοδύναμου πιστοποιητικού ή βεβαίωσης τρίτης χώρας.

Το πιστοποιητικό ή η βεβαίωση εμβολιασμού ή νόσησης Covid-19 θα ελέγχεται από τον εργοδότη ή τον υπεύθυνο της μονάδας μέσω της ειδικής ηλεκτρονικής εφαρμογής της παρ. 1α του άρθρου 33 του ν. 4816/2021 (Α’ 118), όπως ορίζεται στις διατάξεις του ανωτέρω άρθρου.

Ο εκάστοτε εργοδότης ή υπεύθυνος μονάδας οφείλει να ενημερώνει τους εργαζόμενους με κάθε πρόσφορο μέσο για την υποχρέωση εμβολιασμού κατά του Covid-19.

Σε περίπτωση μη εμβολιασμού εργαζόμενου σε δομές υγείας ή σε δομές φροντίδας ηλικιωμένων ή ατόμων με αναπηρία προβλέπονται οι ακόλουθες συνέπειες:

Στην περίπτωση εργαζομένων σε φορείς του δημοσίου τομέα, υπό την έννοια της περ. (α) της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 4270/2014, θα επιβάλλεται με απόφαση του επικεφαλής του Φορέα, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης γενικής ή ειδικής διάταξης, το ειδικό διοικητικό μέτρο της αναστολής καθηκόντων για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας.

Κατά τον χρόνο αναστολής καθηκόντων, ο οποίος δεν λογίζεται ως χρόνος πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας, δεν καταβάλλονται αποδοχές.

Η αναστολή θα αίρεται μετά τη τη συμπλήρωση δεκατεσσάρων (14) ημερών από την ολοκλήρωση του εμβολιασμού με την έκδοση όμοιας απόφασης.

Για όλους τους λοιπούς εργαζομένους που δεν απασχολούνται σε φορέα δημοσίου τομέα, ο εργοδότης υποχρεούται να μην κάνει δεκτή την παροχή της εργασίας του εργαζομένου που δεν έχει εμβολιαστεί και απαλλάσσεται από την υποχρέωση καταβολής αποδοχών για όλο το χρονικό διάστημα μη παροχής εργασίας.

Η ίδια ρύθμιση ισχύει και εφαρμόζεται για τις συμβάσεις έργου, παροχής ανεξαρτήτων υπηρεσιών και σε συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας δανειζόμενου προσωπικού ή προσωπικού που συμβάλλεται με εργολάβο.

Στον εργοδότη που απασχολεί Προσωπικό κατά παράβαση της υποχρέωσης εμβολιασμού, επιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο 10.000€ για κάθε παράβαση και έως 50.000€ και σε περίπτωση υποτροπής, που διαπιστώνεται σε επανέλεγχο, πρόστιμο 20.000€ για κάθε παράβαση και έως 200.000€.

Η εφαρμογή του διάταξης επαναξιολογείται έως τις 31.10.2021.

Είμαστε στη διάθεσή σας για ειδικότερα ζητήματα υποχρεωτικού εμβολιασμού εργαζομένων σε δομές υγείας και φροντίδας ηλικιωμένων.

επίδειξη-πιστοποιητικού-εμβολιασμού-Covid-19

Covid-19: Η υποχρέωση επίδειξης του πιστοποιητικού εμβολιασμού στον εργοδότη

epikairi-nomothesia,ergatikes-diafores,Uncategorized

Ας δούμε τη διάταξη για την υποχρέωση επίδειξης πιστοποιητικού εμβολιασμού κατά του Covid-19 ή βεβαίωσης νόσησης από κορωνοϊό Covid-19 από τον εργαζόμενο στον εργοδότη του.

Η σχετική διάταξη περιλαμβάνεται στο άρθρο 205 του Ν. 4820/2021 και δημοσιεύτηκε στο Φ.Ε.Κ. Τεύχος A’ 130/23.07.2021 με άμεση έναρξης ισχύος και με λήξη ισχύος στις 31.12.2021.

Από το πρωί σήμερα το γραφείο μας έγινε δέκτης πολλών ερωτήσεων για το ζήτημα της υποχρέωσης επίδειξης πιστοποιητικού εμβολιασμού κατά του Covid-19 ή βεβαίωσης νόσησης.

Για το λόγο αυτό κρίνουμε σκόπιμο να σας ενημερώσουμε για το περιεχόμενο της σχετικής διάταξης.

Η υποχρέωση επίδειξης του πιστοποιητικού εμβολιασμού κατά του Covid-19 ή της βεβαίωσης νόσησης επιβάλλεται στους εργαζόμενους του Δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα οι οποίοι είτε ολοκλήρωσαν τον εμβολιασμό κατά του Covid-19 είτε έχουν νοσήσει από Covid-19 κατά το τελευταίο εξάμηνο.

Το ζήτημα της υποχρέωσης επίδειξης πιστοποιητικού – βεβαίωσης εμβολιασμού κατά του Covid-19 ή βεβαίωσης νόσησης από Covid-19 είναι διαφορετικό από το ζήτημα του «υποχρεωτικού εμβολιασμού κατά του Covid-19 για τους εργαζόμενους σε μονάδες υγείας, φροντίδας ηλικιωμένων κλπ» που σίγουρα έχετε πληροφορηθεί από τα Μ.Μ.Ε.

Σύμφωνα με τη νέα διάταξη κάθε εργαζόμενος στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ο οποίος έχει ολοκληρώσει τον εμβολιασμό απέναντι στον κορωνοϊό COVID-19 ή έχει νοσήσει εντός του τελευταίου εξαμήνου, υποχρεούται να επιδεικνύει στον προϊστάμενο της οργανικής μονάδας που υπηρετεί ή στον εργοδότη του είτε το Ψηφιακό Πιστοποιητικό COVID-19 της Ε.Ε. (EU Digital COVID Certificate – EUDCC) που εισήχθη στην Ελληνική νομοθεσία με το άρθρο πρώτο της από 30.5.2021 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (Α’ 87), η οποία κυρώθηκε με το άρθρο 1 του ν. 4806/2021 (Α’ 95) είτε τη βεβαίωση εμβολιασμού που προβλέπεται από τη διάταξη του άρθρου 55§5 του Ν. 4764/2020 είτε τη βεβαίωση θετικού διαγνωστικού ελέγχου ή ισοδύναμο πιστοποιητικό ή βεβαίωση τρίτης χώρας.

Ο εργοδότης έχει την αρμοδιότητα να ελέγξει το πιστοποιητικό / βεβαίωση εμβολιασμού κατά του Covid-19 ή τη βεβαίωση νόσησης από Covid-19 μέσω της ειδικής ηλεκτρονικής εφαρμογής που ορίστηκε με τη διάταξη του άρθρου 33§1α του ν. 4816/2021.

Η ως άνω διάταξη περί υποχρέωσης επίδειξης του πιστοποιητικού εμβολιασμού κατά του Covid-19 ή της βεβαίωσης νόσησης από Covid-19 έχει περιορισμένη χρονική ισχύ έως τις 31.12.2021.

Είμαστε στη διάθεσή σας για κάθε ζήτημα που αφορά την υποχρέωση του εργαζόμενου να επιδεικνύει στον εργοδότη του το πιστοποιητικό εμβολιασμού κατά του Covid-19 ή τη βεβαίωση νόσησης από Covid-19.

etisia-adeia-anapsihis

Πότε πρέπει να χορηγείται η ετήσια άδεια αναψυχής;

epikairi-nomothesia,ergatikes-diafores,Uncategorized

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς, πότε και μέχρι πότε χορηγείται η ετήσια άδεια αναψυχής από τον εργοδότη στον εργαζόμενο;

Κατ’ αρχάς ο νόμος ορίζει ότι η χρονική περίοδος που θα λάβει ο εργαζόμενος την ετήσια άδεια αναψυχής κανονίζεται μεταξύ του εργοδότη και του εργαζόμενου.

Ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος να χορηγήσει την άδεια αναψυχής το αργότερο εντός διμήνου αφότου αιτηθεί την άδεια αναψυχής ο εργαζόμενος.

Ωστόσο ο εργαζόμενος δεν χρειάζεται να αιτηθεί την ετήσια άδεια αναψυχής για να θεμελιώσει το σχετικό δικαίωμα.

Η αίτηση της άδειας αναψυχής από τον εργαζόμενο αποσκοπεί στον προσδιορισμό των χρονικών ορίων εντός των οποίων ο εργοδότης έχει υποχρέωση να χορηγήσει την άδεια αναψυχής.

Η μισή χρονική περίοδος της άδειας αναψυχής πρέπει να χορηγείται από τον εργοδότη στον εργαζόμενο μεταξύ 1ης Μαΐου και 30ης Σεπτεμβρίου κάθε έτους.

Με την πιο πρόσφατη τροποποίηση που επήλθε με το άρθρο 61 του Ν. 4808/2021 η ετήσια άδεια αναψυχής του εργαζόμενου θα πρέπει να έχει εξαντληθεί (χορηγηθεί) στο σύνολό της μέχρι το πρώτο τρίμηνο του επόμενου ημερολογιακού έτους, ακόμη και αν δεν ζητηθεί από τον εργαζόμενο.

Με τη νέα διάταξη διευρύνεται το χρονικό όριο εξάντλησης (χορήγησης) της ετήσιας άδειας αναψυχής , το οποίο πλέον μπορεί να επεκτείνεται και στο πρώτο τρίμηνο του επόμενου έτους.

Θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μας για κάποιο ζήτημα χορήγησης της ετήσιας άδειας αναψυχής ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο εργοδότης χορηγεί την ετήσια άδεια αναψυχής στον εργαζόμενο εντός διμήνου από την υποβολή αίτησης και μέχρι το πρώτο τρίμηνο του επόμενου έτους.

apozimiosi-dapanon-taxi-trohaio

Αποζημίωση για δαπάνες ταξί λόγω τραυματισμού από τροχαίο

apozimiosi-eisodimata,apozimiosi-travmatismo-trohaio,apozimiosi-trohaio-atihima,Uncategorized

Οι δαπάνες μίσθωσης ταξί περιλαμβάνονται στην αποζημίωση που δικαιούται ο τραυματίας από τροχαίο ατύχημα;

Η απάντηση είναι ναι, εφόσον οι δαπάνες ταξί θεωρηθούν αναγκαίες.

Αναγκαίες θεωρούνται όλες οι δαπάνες ταξί που γίνονται για τη μετάβαση του τραυματία από την οικία του για εξετάσεις στο νοσοκομείο ή στο ιατρείο του θεράποντος ιατρού ή για φυσιοθεραπείες στο φυσικοθεραπευτήριο και για την επιστροφή στην οικία του .

Αναγκαίες θεωρουνται και οι δαπάνεσ ταξι για τις μετακινήσεις που θα έκανε οπωσδήποτε ο παθών με το αυτοκίνητό του εάν δεν είχε συμβεί το τροχαίο ατύχημα και δεν είχε στερηθεί τη χρήση του αυτοκινήτου του.

Με την αξίωση αυτή αποζημιώνεται η ζημία που παθαίνουμε λόγω της στέρησης της χρήσης του αυτοκινήτου μας μετά το τροχαίο ατύχημα.

Ας δούμε ένα σύντομο απόσπασμα δικαστικής απόφασης που επιδικάζει αποζημίωση για δαπάνες ταξί σε τραυματία τροχαίου ατυχήματος:

«Ο ενάγων υποβλήθηκε σε δαπάνη μισθώσεως ταξί, δεδομένου ότι δεν ήταν δυνατή με άλλο τρόπο η μετακίνηση του ενόψει της κατάστασης της υγείας του, αρχικά για τη μετακίνησή του κατά την έξοδό του από το νοσοκομείο προς την οικία του με κόστος 4,20€. Μετά από ένα μήνα μίσθωσε ταξί για να μεταβεί στο νοσοκομείο για εξετάσεις και κατόπιν για να επιστρέψει στην οικία του με κόστος 6€ (λόγω της χρέωσης της τηλεφωνικής κλήσης) και 3,90€ αντίστοιχα.

Για τη μεταφορά του στην εξοχική του κατοικία στο …, που βρίσκεται στο ύψος του …. χλμ. της Ν.Ε.Ο. …… χρησιμοποίησε ταξί που κόστισε 70 ευρώ, ενώ το ίδιο μέσο χρησιμοποίησε και για την επιστροφή του την ίδια ημέρα καταβάλλοντος το ποσό των 88 ευρώ. Συνολικά για δαπάνες μίσθωσης ταξί ο ενάγων δαπάνησε το ποσό των 172,10€, όπως επιβεβαιώνεται από την κατάθεση της συζύγου του, ενώ οι εναγόμενοι δεν κατέθεσαν καμία αντίθετη απόδειξη.

Οι εναγόμενοι ισχυρίζονται με την έφεσή τους, ότι ο ενάγων θα μπορούσε να μειώσει τη ζημία του, χρησιμοποιώντας το ΙΧΕ αυτοκίνητό του με οδηγό τη σύζυγο του. Ο ισχυρισμός αυτός που συνιστά ένσταση, είναι απορριπτέος, προεχόντως, διότι δεν έγινε παραδεκτή προβολή του στον πρώτο βαθμό, αφού, από την επισκόπηση των πρακτικών της συζήτησης στο πρωτόδικο Δικαστήριο προκύπτει, ότι ο ισχυρισμός αυτός δεν καταχωρήθηκε στα πρακτικά ενώ, η σημειούμενη σ’ αυτά παραπομπή του δηλούντος γενικώς στις προτάσεις του, δεν καθιστά παραδεκτή την προβολή του.

Εκτός αυτού, η ίδια η σύζυγος του ενάγοντος κατέθεσε ότι δεν οδηγεί αυτοκίνητο. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που επιδίκασε στον ενάγοντα το ποσό των 172,10€ για την παραπάνω αιτία, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και την εκτίμηση των αποδείξεων, απορριπτομένου του λόγου εφέσεως των εναγομένων ως αβασίμου.»

Παλαιότερα είχαμε δει πώς μπορούμε να αξιώσουμε αποζημίωση των υλικων ζημιων πριν την επισκευη του όχηματόσ μας για τις ζημίες που υπέστη από το τροχαίο ατύχημα.

Είμαστε στη διάθεσή σας για κάθε ζήτημα αποζημίωσης από τροχαίο ατύχημα που σας απασχολεί.

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ: Η στέρηση χρήσης του αυτοκινήτου μετά το τροχαίο ατύχημα δημιουργεί αξίωση αποζημίωσης του τραυματία για δαπάνες ταξί.

asfalistikos-symvoulos-apoleia-eisodimaton-trohaio

Τροχαίο ατύχημα ασφαλιστικού συμβούλου με τραυματισμό και αποζημίωση απώλειας εισοδημάτων

apozimiosi-eisodimata,apozimiosi-travmatismo-trohaio,apozimiosi-trohaio-atihima

Πώς αποζημιώνεται ασφαλιστικός σύμβουλος για την απώλεια των εισοδημάτων  του λόγω τραυματισμού σε τροχαίο ατύχημα;

Λόγω του τραυματισμού από το τροχαίο ατύχημα ο ασφαλιστικός σύμβουλος δεν εργάστηκε για 5 μήνες μέχρι την πλήρη αποθεραπεία του από τον τραυματισμό που υπέστη σε τροχαίο ατύχημα.

Όλο αυτό το διάστημα ήταν προφανώς ανίκανος για εργασία. Πώς θα αποζημιωθεί για την απώλεια των εισοδημάτων του;

Η αποζημίωση για τα απολεσθέντα εισοδήματά του ασφαλιστικού συμβούλου υπολογίζεται με βάση το μέσο όρο των προμηθειών που λάμβανε από τις ασφάλειες που πραγματοποιούσε.

Ας δούμε τη δικαστική απόφαση στο σημείο που αναφέρεται στην αποζημίωση του ασφαλιστικού συμβούλου για την απώλεια των εισοδημάτων του λόγω του τροχαίου ατυχήματος:

«Για πέντε μήνες ο ενάγων ήταν ανίκανος για εργασία, βρισκόταν σε αναρρωτική άδεια και απείχε από την εργασία του ως ασφαλιστικός σύμβουλος στον ασφαλιστικό πράκτορα και στην ανώνυμη εταιρία ασφαλιστικής πρακτόρευσης με την επωνυμία .

Απώλεσε εισοδήματα ποσού (5 μήνες Χ 690,90€=) 3.454,50€, όπως αποδεικνύεται από τις αντίστοιχες εκκαθαρίσεις προμηθειών των ανωτέρω εργοδοτών του, από τις οποίες προκύπτει ότι ο ανωτέρω μέσος όρος των καθαρών αποδοχών του μηνιαίως (πρβλ και εκκαθαριστικό προηγούμενου οικονομικού έτους), έναντι των οποίων δεν έλαβε το οποιοδήποτε ποσό από τον ασφαλιστικό του φορέα (βλ. την βεβαίωση του Ο.Α.Ε.Ε.).»

Σε προηγούμενες αναρτήσεις είχαμε εξετάσει και τις περιπτώσεις αποζημίωσης διαφυγόντων εισοδημάτων βοηθού εργοδηγού και αποζημίωσης της απώλειας ημερομισθίων σερβιτόρου που τραυματίστηκαν σε τροχαίο ατύχημα και ήταν ανίκανοι για εργασία για κάποιο διάστημα μέχρι την αποθεραπεία τους.

Εάν θέλετε, μπορείτε να επικοινωνήστε μαζί μας εάν σας απασχολεί καποιο ζήτημα απώλειας εισοδημάτων λόγω τραυματισμού απο τροχαίο ατύχημα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Σε περίπτωση τραυματισμού από τροχαίο ατύχημα και προσωρινής ανίκανοτητας για εργασία ο ασφαλιστικός σύμβουλος δικαιούται αποζημίωση απώλειας εισοδημάτων για τις προμήθειες που απώλεσε.

troxaio-travmatismos-pezis-diavasi

Τραυματισμός πεζής από τροχαίο κοντά στη διάβαση πεζών

apozimiosi-travmatismo-trohaio,apozimiosi-trohaio-atihima,trohaio-pezo,trohaio-ypaitiotita,Uncategorized

Το τροχαίο με τον τραυματισμό της πεζής έγινε κοντά στη διάβαση πεζών από διερχόμενο αυτοκίνητο που κινείτο με υπερβολική ταχύτητα.

Το γεγονός ότι η πεζή διέσχισε το οδόστρωμα κοντά στη διάβαση πεζών αλλά κινείτο εκτός της διάβασης πεζών δεν αναιρεί την υπαιτιότητα του οδηγού για τον τραυματισμό της.

Υπαίτιος για τον τραυματισμό της πεζής παραμένει ο οδηγός του αυτοκινήτου, εφόσον όφειλε να αναμένει τη διέλευση πεζών στο συγκεκριμένο σημείο και μπορούσε να αντιληφθεί την πεζή ώστε να σταματήσει εγκαίρως το αυτοκίνητό του.

Ωστόσο, σε ένα τροχαίο ατύχημα κοντά στη διάβαση πεζών, η πεζή θα βαρύνεται, συνήθως, με κάποιο ποσοστό συνυπαιτιότητας, επειδή ακριβώς δεν διέσχισε το οδόστρωμα από τη διάβαση πεζών, αλλά κινήθηκε εκτός αυτής.

Ανάλογα με το ποσοστό συνυπαιτιότητας που καταλογίζεται στην πεζή επειδή διέσχισε το δρόμο εκτός διάβασης πεζών, παρότι κοντά της υπήρχε διάβαση πεζών, μειώνεται και η αποζημίωσή της.

Στο απόσπασμα της δικαστικής απόφασης που θα δούμε δεν καταλογίζεται συνυπαιτιότητα στην πεζή για τον τραυματισμό της παρότι δεν διέσχισε το δρόμο από τη διάβαση πεζών, ωστόσο αυτό αποτελεί την εξαίρεση και όχι τον κανόνα:

«H ενάγουσα ήταν πεζή επί του πεζοδρομίου της οδού Α στο σημείο που συναντάται με την οδό Β. Σε απόσταση λιγότερη των πέντε μέτρων από το σημείο που βρισκόταν η ενάγουσα υπάρχει σηματοδοτούμενη διάβαση πεζών, πινακίδα Κ-15, η οποία σημαίνει «κίνδυνος λόγω διάβασης πεζών«, ενώ στο σημείο που ήταν η πινακίδα υπήρχαν σταθμευμένα οχήματα που εμπόδιζαν την ασφαλή διέλευση των πεζών καθόσον αυτοί θα έπρεπε να διασχίζουν το οδόστρωμα δια μέσου αυτών (των σταθμευμένων οχημάτων) με κίνδυνο να μην γίνονται αντιληπτοί από τα διερχόμενα οχήματα.

Η ενάγουσα, αφού έλεγξε την κίνηση των οχημάτων επί της οδού Α. και διαπίστωσε ότι δεν κινείτο επʼ αυτής κάποιο όχημα σε ικανή απόσταση, ξεκίνησε να διασχίζει κάθετα την οδό, προκειμένου να φτάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι η επιτρεπόμενη ταχύτητα ανέρχεται σε 50 χλμ/ώρα λόγω κατοικημένης περιοχής. Κατά τον ανωτέρω χρόνο η άσφαλτος ήταν υγρή λόγω βροχόπτωσης, ήταν ημέρα, ο φωτισμός ήταν επαρκής και η κυκλοφορία των οχημάτων και των πεζών κανονική.

Τη στιγμή που η ενάγουσα βρισκόταν στη μέση περίπου του ρεύματος κυκλοφορίας της ως άνω οδού και κινείτο κανονικά και σε απόσταση λιγότερη των πέντε μέτρων από το σημείο που υπήρχε η σηματοδοτούμενη διάβαση πεζών, λόγω του ότι στο σημείο αυτό υφίστατο σταθμευμένο όχημα, το οποίο εμπόδιζε την πεζή να διασχίσει με ασφάλεια την οδό, ο πρώτος εναγόμενος, ο οποίος οδηγούσε το με αριθμό κυκλοφορίας … ΙΧΕ αυτοκίνητο, κινείτο επί της ως άνω οδού Α με ταχύτητα τουλάχιστον 60 χλμ/ώρα, δηλαδή ανώτερη του επιτρεπόμενου ορίου ταχύτητας των 50 χλμ./ώρα.

Ο ανωτέρω οδηγός αν και η ορατότητα στο σημείο του τροχαίου ατυχήματος ήταν επαρκής αντιλήφθηκε καθυστερημένα την κίνηση της πεζής και για τον λόγο αυτό δεν τροχοπέδησε, καθόσον δεν ανευρέθηκαν ίχνη πεδήσεως, ούτε προέβη σε κάποια αποφευκτική ενέργεια προς τα δεξιά, δεδομένου ότι υπήρχε δυνατότητα αφού στο σημείο εκείνο που συνέβη το ένδικο ατύχημα υπήρχε ελεύθερος χώρος, για την αποτροπή του τροχαίου ατυχήματος.

Αποτέλεσμα της ως άνω αμελούς συμπεριφοράς του οδηγού του ζημιογόνου οχήματος ήταν να επιπέσει με το εμπρόσθιο μέρος του αυτοκινήτου που οδηγούσε στο σώμα της ενάγουσας την οποία και τραυμάτισε.

Με βάση τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά, το ατύχημα οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του προαναφερομένου οχήματος, ο οποίος δεν κατέβαλε την προσοχή και την επιμέλεια που θα κατέβαλε κάθε συνετός οδηγός υπό ανάλογες περιστάσεις.»

Σε πρόσφατη ανάρτησή μας είχαμε δει περίπτωση αποζημιώσεως του πεζού για τραυματισμό από τροχαίο ατύχημα

Σας απασχολεί κάποιο ζήτημα αποζημίωσης λόγω τραυματισμού σε τροχαίο ατύχημα;

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ: Το γεγονός ότι η πεζή διασχίζει το οδόστρωμα κοντά αλλά εκτός διάβασης πεζών δεν απαλλάσσει τον οδηγό από την υπαιτιότητα για τον τραυματισμό της